ในที่สุดก็ถึงวันประกาศผล ฉันไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไหร่ เพราะคาดว่าน่าจะได้แน่ๆ (เธอเอาความมั่นใจมาจากไหนมิทราบ) เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน เรามาดูโฉมหน้าผู้ที่จะไปติดอยู่บนเรือกับฉันเป็นเวลา 2 เดือนดีกว่า (ไม่นับการที่ต้องทำงานร่วมกันก่อนและหลังไปเรืออีกนะ) ขอสปอยล์เบาๆว่า แต่ละคนไม่ธรรมดาจริงๆ เยาวชนผู้ที่ได้รับการคัดเลือกจะถูกเรียกว่า Participating Youth หรือ PY สำหรับเยาวชนตัวแทนจากประเทศไทยนั้น ก็แค่เติมคำว่า Thai เข้าไป เลยกลายเป็น Thai Participating Youth หรือ TPY นั่นเอง ปีนี้เป็นปีที่ 42 พวกเราเลยเรียกตัวเองว่า ‘TPY42′ คณะเยาวชนที่ได้รับการคัดเลือกทั้งส่วนกลางและส่วนจังหวัดทั้งหมด 28 คน บวกหัวหน้าคณะผู้แทนเยาวชน (National Leader หรือ NL) เข้าไปอีกคน รวมทีมจากประเทศไทยไปเผยแพร่วัฒนธรรม 29 คน หล่อสวยแค่ไหนมาดูกัน 1.พี่มิตร ก่อนอื่นขอแนะนำบุคคลสำคัญที่สุดในคณะเยาวชน ‘พี่มิตร’ เป็นหัวหน้าคณะผู้แทนเยาวชน ซึ่งมีหน้าที่หลักในการดูแลพวกเราเหล่าคณะเยาวชนผู้มากปัญหาตลอดทั้งโครงการ พี่มิตรใจดีและเชื่อในตัวพวกเราว่าจะทำทุกอย่างออกมาได้ดี แม้จะมีช่องว่างระหว่างวัยที่กว้างพอสมควร แต่ก็ไม่เคยเป็นปัญหา เคยถามพี่มิตรว่าเหนื่อยไหมที่ต้องมารับผิดชอบอีก 28 ชีวิต พี่มิตรเพียงยิ้มและบอกว่าไม่เหนื่อยแถมยังภูมิใจในตัวพวกเราอีกตั้งหาก ต้องขอขอบคุณพี่มิตรมา ณ ที่นี้ ที่เป็นกำลังใจและแรงผลักดันให้เรามาตลอด 6 เดือน ขอบคุณจริงๆ ...

หลังจากฝากใบสมัครไปกับคุณสำลี (ที่บินมาเยี่ยมที่สิงคโปร์พอดี) เพื่อไปหย่อนตู้ไปรษณีย์ในไทย (จริงๆก็อยากส่งที่นี่สิงคโปร์ แต่กลัวไม่ถึง) ก็ได้เวลาเตรียมตัว ไปค้นๆในอากู๋ ข้อมูลช่างน้อยเหลือเกิน ปั๊ดโถ่ จ่ายตังค์ค่าเครื่องไปแล้วนะเฟ้ยยย (ไอ้นี่งก) เลยตั้งใจว่า ถ้าสอบติดจะเขียนบล็อกแชร์ตอนไปสอบให้ได้ สำหรับคนที่ไม่มีใครให้ถาม เช่น ตัวฉันเอง เป็นต้น การสอบข้อเขียน มีจุดประสงค์เพื่อวัดความสามารถทางภาษาปะกิต ซึ่งเป็นภาษาหลักที่ใช้ในการสื่อสารตลอดโครงการ ข้อสอบปีนี้แบ่งออกเป็น 3 ส่วนคือ 1. Structure/Grammar: ค่อนข้าง tricky มีตัวเลือกหลอกเยอะ ควรจะแม่นแกรมม่าในระดับหนึ่ง 2. Reading Comprehension: อ่านและวัดความเข้าใจธรรมดา 3. Essay: มีหัวข้อให้เลือก ประมาณ 4-5 หัวข้อ ให้เขียนอธิบายความคิดประมาณ 2 หน้ากระดาษ A4 ในปีที่ฉันสอบ มีหัวข้อคร่าวๆคือ มีความเห็นอย่างไรเกี่ยวกับการจัดตั้ง ครม. บลาๆๆๆ – เกี่ยวกับ political issues ขนาดนี้ นอกจากจะเสี่ยงที่จะตอบ (กลัวถูกโดนเอาตัวไปปรับทัศนคติ) แล้วยังไม่มีความรู้อีกตั้งหาก อันนี้เจนเรียนวิศวะมาเจนเลยผ่านนนนนนนนนนนนน การออมเงินของเยาวชน – คนส่วนใหญ่เลือกอันนี้ ...

หลังจากห่างหายไปจากวงการการเขียนบล็อกมานานมาก (จน spam ขึ้นเต็มเว็บ -.-) ก็ได้เวลา update ซักทีสินะ ซีรีย์นี้จะเขียนเกี่ยวกับโครงการเรือที่ฉันจับผลัดจับผลูไปสมัครมา เป็นประสบการณ์ครั้งหนึ่งที่แปลกใหม่แหวกแนวจนอยากจะมาแชร์ โครงการเรือเยาวชนเอเชียอาคเนย์ (The Ship for Southeast Asian and Japanese Youth Programme – ย่อว่า SSEAYP ออกเสียง ‘เซียพ’) เป็นโครงการที่จัดโดยรัฐบาลญี่ปุ่นเพื่อสานสัมพันธ์กับกลุ่มประเทศอาเซียน เป็นโครงการที่เปิดโอกาสให้ตัวแทนเยาวชนจากประเทศที่เข้าร่วมโครงการทั้ง 11 ประเทศ ใช้ชีวิตอยู่บนเรือสำราญร่วมกันราว 2 เดือน ซึ่งเรือจะแวะเทียบท่าตามประเทศต่างๆด้วย ครั้งแรกที่ฉันได้รู้จักโครงการนี้จากเพื่อนร่วมงาน สิ่งที่ผุดขึ้นมาในหัวคือ ‘ชีวิตดี๊ดี ได้ไปเที่ยวบนเรือสำราญโดยไม่เสียค่าใช้จ่าย’ แต่ก็ไม่ได้คิดว่าอยากจะสมัครเข้าไป เพราะตัวเองไม่ใช่แนวทูตเจริญสัมพันธไมตรี จิตใจดี พูดไพเราะอยู่แล้ว วันๆ เอาแค่ไม่ทะเลาะกับลูกค้ายังต้องข่มจิตข่มใจอยู่ตลอดเวลา ตอนที่ได้ไปทำงานที่สิงคโปร์ ยามเย็นว่างๆก็ฉุกคิดขึ้นมาถึงโครงการนี้ เพราะเพื่อนร่วมงานคนที่เล่าให้ฟังนั้น เธอได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศจากบริษัทน้ำมันยักษ์ใหญ่ของประเทศไทย เกือบจะได้ไปดันติดโครงการนี้ขึ้นมาซะก่อน เนื่องได้ข้อจำกัดทางด้านเวลา เธอเลยลาออกจากทุนซะเลย! สำหรับฉันที่มีความฝันสูงสุดคือการได้เรียนต่อต่างประเทศถึงกับอึ้ง แสดงว่าโครงการนี้มันคงจะมีอะไรดีแน่ๆ เลยลองถามอากู๋และก็ได้ความว่ากำลังเปิดรับสมัครพอดี เลยได้ที โหลดใบสมัครมานั่งอ่านพร้อมกับชวน(บังคับ)คุณสำลีให้สมัครด้วย ตอนนั้นคิดถึงเรื่องไททานิก มันคงจะโรแมนติกเป็นบ้าเลย คุณสมบัติหลักๆของคนที่จะสมัครได้คือ 1. สัญชาติไทยตามบัตรประชาชน ...

พอดีโดนเพื่อนชวนเล่นใน facebook ไหนๆทำแล้ว ก็อยากเก็บไว้เป็นส่วนหนึ่งใน Jane Stories 1) แม่เรียกว่า ‘ไอ้แสบ’ เพราะเป็นตัวแสบและขี้เหนียวที่สุดในบ้าน ตอนเด็กๆแม่พาไปไหน งานเค้าล่มที่นั่น กรี๊ดร้องจนทุกคนจำได้ ไปกัดลูกชาวบ้านเค้าจนแม่ต้องไปขอโทษ 2) ตอนเด็กๆ กิจกรรมประจำวันเสาร์คือการไปเขาดินกับพ่อ ไปจนยามจำได้ให้เข้าฟรี กลับมาบ้านต้องนั่งดู The land before time ต่อ ดูไปแล้วมากกว่าร้อยรอบ ดูจนวีดีโอพัง 3) ตอนเด็กๆเคยอ้วน อยู่ประถม มัธยม มหาลัยก็อ้วน ทำงานยิ่งสมบูรณ์ แต่ก็สวย ถ้าผอมกว่านี้ชั้นต้องเป็นดาราแน่นอน 4) เป็น morning person ไม่สามารถตื่นสายได้ไม่ว่าจะนอนดึกแค่ไหน แม้กระทั้งเสาร์อาทิตย์ ถ้าดึกเกินเที่ยงคืนจะพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง หงุดหงิด งุ่นง่าน และเพื่อนภาคคอม เวลาทำงานกลุ่ม เมิงก็ชอบนัดทำงานดึกๆกันจัง แล้วก็ว่าตรูไปเด็กอนามัย 5) อยากได้ฟิลลิ่งของการนอนข้ามวัน ตื่นหลังเที่ยงดูบ้าง ตอนนี้กำลังหัดนอนกลางวันวันหยุด อยากมีความสามารถที่คิดจะนอนก็นอนได้ ุ6) ยุคมืดของการเรียนมีอยู่จริง ตอนอนุบาลร้องไห้ตื้อแม่ไม่ยอมมาโรงเรียนทุกวัน มาถึงก็ชอบโดดเรียนไปนั่งกินเป๊บซี่ที่โรงอาหาร เขียนชื่อตัวเองไม่ได้เพราะเขียน ‘ซ’ ไม่เป็นมีโต๊ะพิเศษนั่งข้างคุณครู เรียนได้รองโหล่ ...