สวัสดีค่ะ วันนี้เป็นวันเกิดคุณสำลี แต่ไม่มีเวลาอยู่ด้วยกัน… by the way… คุณสำลี แฟนอิฉันเอง   เมื่อวานฮีก็ออกไปแรดกับเดอะแก๊ง ทิ้งอิฉันให้เปลี่ยวอยู่คนเดียว ฮีบอกไปผับ ถามชื่อผับอะไร แม่จะให้สายตามไปเฝ้าเผื่อป๋าพากิ๊กไปดิ้น ฮีบอกผับอยู่ย่านพระรามเก้า ชื่อ .. ส้มตำป้าจิต .. ท้าอีก ส่งคนไปดูได้ (=*=)   เรื่องหนีแรดของฮีพักไว้ก่อน วกกลับมาประเด็นร้อนที่เราจะพูดถึงกันในวันนี้ ทีมรักลิเวอร์พูด กับผู้ชายในดวงใจของฮี พี่เจิด เรียกซะบ้านนอก ตอนแรกที่ฮีเอ่ยชื่นชม ถึงกับต้องถามย้ำอีกที ใครฟะ พี่แถวบ้านนายหรอ (บ้านคุณสำลีอยู่ลพบุรี เลยไม่ถือว่าอยู่ในเมือง) อ๋อ พี่เจิด Gerrard เรื่องของเรื่องคือ ปีนี้ พี่เจิดลาออกจากลิเวอร์พูลแหละ โอ้ย มิตรรักแฟนบอลแถวนี้แทบคลั่ง ฮีคร่ำครวญอยู่เป็นอาทิตย์ วันที่พี่เจิดเตะในบ้าน (คือเตะในสนามของลิเวอร์เอง เรียกทีมเหย้า) ครั้งสุดท้าย ฮีไม่สามารถหยุดโพสต์เฟสบุ๊คถึงฮีโร่ได้ กุรู้แล้วววววววววววว เต็มฟีดกุไปหมดเลยเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ขนาดรูป Cover เฟสฮี ยังเป็นพี่เจิด ตรูยังไม่เคยขึ้นเลยนะเฟ้ย Cover เนี่ย อีพี่เจิด ลงมาเลยยยยย ...

เนื่องในวันที่ 30 พฤษภาคม นี้ เป็นวันเกิดคุณสำลี ลี ลี ลี ลี (เอคโค่หน่อยเพื่อความอลัง) ดิฉันซึ่งเป็นผู้ชิงตำแหน่งแฟนตัวอย่างเกิดกลุ้มใจอย่างหนักเพราะไม่รู้จะให้อะไรดี หนึ่งอาทิตย์ก่อนจะถึงวันเกิด ระหว่างไปเดินช็อปปิ้งอยู่ย่านดังของสิงคโปร์ (เดินอย่างเดียวนะ ซื้อไม่ลง) เห็นกระเป๋าเดินทางที่คุณสำลีเคยบ่นอยากได้ไว้ใช้เวลาเดินทางกำลังลดราคา รีบกดโทรศัพท์ไปหาเจ้าตัวทันที ฉัน: นายจ๋า อยากได้กระเป๋าเดินทางอยู่ไหม ที่นี่กำลังลดอยู่ เหลือ xxx มีสี xxx กับลาย xxx แบบแข็ง แบบนิ่ม $@%!@#%@#%# (สาธยายไป  10 นาที) คุณสำลี: ไม่อ่ะ เดี๋ยวซื้อที่ไทย แค่นี้ก่อนนะ เล่นกะหมาอยู่ แกกกกกกกกกกกกกกกกกก ช่วยให้ความร่วมมือหน่อยได้ไหม วันต่อมา คราวนี้  message ไป ถึงคุณท่านจะเล่นกะหมา ก็จะได้มีเวลาตอบได้ ฉัน: นายยยยยยยยยย ช่วงนี้เห็นอ่าน e-book เยอะ อยากได้ kindle ไหม เราดูๆอยู่ มันมีรุ่นนี้ (ส่งภาพ) ฉัน: รุ่นนี้ เปิดไฟอ่านหนังสือได้ ...

แรกเริ่มของการขยับความสัมพันธ์เป็นคนรู้ใจ อะไรๆมันก็หวานชื่น แต่พออยู่ๆไป ธาตุแท้เริ่มออก ซึ่งมันเป็นเรื่องธรรมดา เพราะคนสองคน ไม่ได้เติบโตมาด้วยสภาพแวดล้อมเดียวกันเป๊ะๆ ความคิดและนิสัยย่อมแตกต่างกัน ตอนแรกที่เริ่มคบกับคุณสำลี ก็คิดว่าน่าจะไม่พ้น 3 เดือน (จากสถิติในอดีต) แต่อาจจะเป็นเพราะโตขึ้นแล้วรู้จักเปลี่ยนความคิด ปรับปรุงตัวเอง ทำให้สามารถคบกันมาได้ถึงปัจจุบัน หลักการที่เราใช้อยู่ร่วมกันคือ

คุณสำลีเป็นผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่ง ไม่ได้หล่อขาวตี๋แบบสมัยนิยม ออกแนวคมเข้มเหมือนสมัยไทยเรายังรบกับพม่า ถ้านุ่งโจงกระเบนจะเข้ากับหน้าตามาก (เอิ่ม) คุณสำลี ไม่ได้ถือเป็นรักแรกพบ (ความจริงตกสเป๊กด้วยซ้ำไป) ฉันรู้จักนางในฐานะเพื่อนมานาน ก่อนจะขยับความสัมพันธ์ขึ้นมา หลายคนถามว่าทำไมถึงตกหลุมพรางของผู้ชายดำๆ เอ้ย ธรรมดาคนนี้ ฉันอยากจะบอกว่า ให้เรียกว่าตกหลุมพรางคงไม่ถูกนัก แรกๆนี่แค่สะดุดเฉยๆ หลุมคุณสำลีตื้นจะตาย เหมือนไม่ได้ตั้งใจจะขุดจริงจังเท่าไหร่นัก แต่อยู่ไป หลุมนี้ยิ่งลึกขึ้นๆ เพราะพี่แกขยันขุดเหลือเกิน ถ้าถามสถานะตอนนี้คือโดนฝังกลบแบบไม่ได้ทิ้งจอบเสียมไว้ให้ ถึงอยากจะตะกุยขึ้นมาก็ช่างยากลำบากนัก นอกจากจะชอบเขียนแล้ว ฉันยังเป็นคนชอบอ่าน ที่ติดหงอมแงมตอนเรียนคือการ์ตูนตาหวาน นิยายรัก (กรี๊ด เขินนะเนี่ย) ซึ่งขัดกับภาพลักษณ์ภายนอก ที่คนชอบคิดว่าเป็นผู้หญิงฉลาด เก่ง แกร่ง ดูแลตัวเองได้ ยิ่งตอนอยู่มัธยมในโรงเรียนหญิงล้วน ผู้ชายก็ไม่เคยเจอ ยิ่งเพ้อเจ้อหนัก สเป๊กผู้ชายของฉัน ต้องเรียนเก่งกว่า กีฬาดีกว่า ทำงานได้เงินเยอะกว่า หน้าตาประหนึ่งญาติแบรด พิตต์ สูง หุ่นดี ร้องเพลงเพราะ เล่นดนตรีได้ มีเชื้อฝรั่ง (มันยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า) ความคาดหวังสูงลิบ พอออกมาเผชิญโลกแห่งความจริง ผู้ชายในฝันไม่ได้พบเจอทั่วไปตามท้องถนน เพราะมันไปเป็นดาราหมดแล้ว ที่เหลือคือต้องมีข้อเสียไม่ก็เรื่องใดเรื่องหนึ่งหรือหลายเรื่อง ซึ่งเป็นธรรมดาของมนุษย์ ถามว่าตอนฝัน ตอนตั้งสเป๊กเคยหันกลับมาดูตัวเองไหม (สะอึก) เปล่าเลย อย่างที่ทุกคนเดาได้ ฉันไม่สวยตามสมัยนิยม ...