Jane Stories Share Learn Grow

สัปดาห์ที่ผ่านมาเป็นการทำงานที่เหนื่อยที่สุดตั้งแต่เริ่มต้นทำงานมา (ซึ่งอีกไม่กี่เดือนจะครบ 6 ปี) ฉันขอเรียกมันว่า “สัปดาห์ร่างแหลก” เพราะรู้สึกได้ถึงความร่างทรุดอย่างแท้จริง เลยขอบันทึกไว้เป็นความทรงจำดีๆ (หราา) ความภูมิใจเล็กๆ อาจจะไม่ได้ได้ข้อคิดมาก แต่ยังไงก็อยากเขียนเก็บไว้ ฉันเปลี่ยนงานอีกแล้วนะ (หลังจากเขียนบล็อกก่อน “การลาออกครั้งแรก” ครั้งกระโน้น) เป็นการเปลี่ยนงานโดยเปลี่ยนสายงานไปด้วย + เลื่อนตำแหน่งกระเถิบขึ้นอีกนิด ดังนั้นไม่ต้องถามหาความท้าทาย 9 เดือนที่ผ่านมาไม่มีวันไหนไม่ตื่นเต้น ทั้งงานที่ไม่เคยทำ ปกติเคยทำงานทีละโปรเจคแต่เดี๋ยวนี้มาตรฐานคือ 3 สูงสุดคือ 6 และเจ้านายที่เป็นมหาบอสเทพที่แท้ทรู (ต้องขอบคุณท่านเจ้านายที่ให้โอกาสและขอโทษที่ทำให้เอือมระอากับความง่อยเป็นระยะมา ณ ที่นี้) ซึ่งเดี๋ยวค่อยมาเม้าท์มอยกับงานใหม่ทีหลัง เพราะสามารถเขียนเป็นวิทยานิพนธ์ได้เลยมั้ง  ตอนนี้มาดูคุณลักษณะกันก่อนว่า “สัปดาห์ร่างแหลก” ของฉันเป็นแบบไหน งานที่ไม่เคยทำมาก่อน – ซึ่งจริงๆอันนี้ปกติ จากประสบการณ์สิบกว่าโปรเจคใน 9 เดือนที่ผ่านมาแทบจะไม่ซ้ำกันเลย ทำงานเพื่อนร่วมงานที่มาจากสาขาที่สิงคโปร์ – อันนี้ก็เคยทำมาแล้ว แต่คราวนี้จะไม่มีคนไทยเลย หมายฟามว่า อิงลิช 24 ชั่วโมง เป็น co-team กับลูกค้าญี่ปุ่นที่มาจากบริษัทแม่ที่โตเกียว – เริ่มยาก เนื่องด้วยข้อจำกัดทางภาษาอังกฤษของลูกค้า และภาษาญี่ปุ่นของฉันที่พูดได้แต่ โออิชิ ระยะโปรเจคที่สั้นเทียบกับจำนวนงาน – ...

Read More »