Jane Stories Share Learn Grow

เรียนวิศวะ ถามว่าเรียนยากไหม ฉันตอบให้ได้เลยว่ายาก กว่าจะผ่าน 4 ปีอันหรรษามาได้เลือดตาแทบกระเด็นเหมือนกัน บางที(ส่วนใหญ่)ก็ต้องกัดฟันเรียนวิชาที่ไม่ได้ชอบหรือมีความถนัดแข่งกับอัจฉริยะทั้งหลาย เกรดตอนจบออกมาของฉันค่อนข้างดี ทำให้ใครๆหลายคนมองว่า ฉันหัวดี เทพ เก่ง วันนี้จะเอาความจริงมาเล่าสู่กันฟังว่าจริงๆแล้วฉันเป็นคนธรรมดา หัวธรรมดาติดจะมึนๆด้วยซ้ำ แต่สิ่งที่ได้มาทั้งหมดนี้เกิดจากความมานะพยายามทั้งสิ้น ที่สำคัญคือ ที่มาของความมานะเหล่านั้นซึ่งน้อยคนนักที่จะรู้

สถาบันที่ฉันติดโควต้าเข้ามาเรียนได้  (ขอใช้ชื่อว่าสถาบัน เพราะสถานที่ที่ฉันเรียนยังไม่ถูกเปลี่ยนเป็นมหาวิทยาลัย) อยู่ติดปลายนวมกรุงเทพ บางคนว่ากันดาร อยู่กลางท้องทุ่งนา ฉันขอเถียงสุดใจขาดดิ้น เพราะความจริงแล้วนั้น สถาบันของเรามีการคมนาคมที่ยอดเยี่ยมที่สุดในประเทศไทยแล้ว นอกจากขับรถส่วนตัว ยังสามารถนั่งรถตู้ รถเมล์ Airport link หรือจะนั่งเครื่องบินมาลงที่สุวรรณภูมิแล้วนั่งสองแถวต่อมาอีกนิดก็ยังได้ และที่เจ๋งที่สุดคือมีรถไฟผ่ากลางสถาบัน ยังจำความรู้สึกที่ใส่เสื้อช็อปสะพายเป้ยืนห้อยโหนอยู่ตรงทางขั้นรถไฟได้ (เพราะรถไฟมันฟรี คนเลยขึ้นเยอะจนเบียดเข้าไปไม่ได้) ตอนนั้นรู้สึกตัวเองเท่ชะมัด (คิดไปเองทั้งนั้น)

ในช่วงเริ่มต้นของการย้ายถิ่น ภารกิจที่สำคัญที่สุดคือการหาที่พัก (ห้องเช่า) แน่นอนว่าระหว่างๆ ฉันจะเป็นคนไร้ที่อยู่ แต่เผอิญโชคดีว่า ฉันได้รับการเอื้อเฟื้อจากบริษัทให้มาพักที่ Park Avenue Clemenceau ซึ่งเป็น service apartment เป็นเวลา 14 วัน ภายใต้เงื่อนไขที่ว่า ถ้าทำงานไม่ครบตามสัญญาจะต้องจ่ายคืนทั้งหมด

แม้ฉันจะไปใช้ชีวิตอยู่ที่สิงคโปร์เป็นระยะเวลาไม่นาน แต่ก็มีอะไรให้ตระเตรียมค่อนข้างเยอะ เนื่องจากฉันไม่เคยต้องจากบ้านไปไปไกลขนาดนี้มาก่อน (อย่างมากก็ย้ายไปอาศัยอยู่หอหรืออพาร์ทเมนท์ในจังหวัดข้างเคียง) จึงอาศัยทั้งการถามจากผู้มีประสบการณ์และอากู๋ ผนวกกับคุณแม่ที่เป็นกำลังสำคัญในภารกิจครั้งนี้ ทำให้ย้ายถิ่นประสบความสำเร็จไปด้วยดี แม้จะทุลักทุเลระดับหนึ่งก็ตาม

post สุดท้ายของทริปนี้ซักที (หลังจากดองมานาน 55) วันนี้จะพาเพื่อนๆไปเที่ยวคาสิโนติดอันดับเรื่องความสวยงานอลังการของมาเก๊า ก่อนบินกลับประเทศไทย

หนึ่งในความฝันของฉัน คือการได้ไปเรียนต่างประเทศ ได้ขี่จักรยานไปในถนนที่มีใบไม้สีแดงโปรยปราย ปีนเขาชะโงกดูน้ำตก หมกตัวพิงไฟอยู่ในห้องท่ามกลางพายุหิมะโหมกระหน่ำอยู่ภายนอก และแล้ว ฝันของฉันก็เป็นจริง อาจจะไม่ได้จริงทั้งหมด เพราะฉันไปทำงานไม่ได้ไปเรียน แถมประเทศที่ฉันไป ก็ไม่ได้มีใบไม้เปลี่ยนสี ภูเขา น้ำตก หิมะ หรืออะไรทั้งสิ้น เพราะประเทศที่ฉันกำลังจะ export ตัวเองไปในไม่กี่วันนี้ มีชื่อว่า สิงคโปร์

มาถึง post นี้จะพาเพื่อนๆนั่งเรือจากฮ่องกงข้ามไปยังมาเก๊า สัมผัสวัฒนธรรมจีนผสมโปรตุเกส ทั้งยังตามมาด้วยการหลงกลางดึกอันสุดระทึก พร้อมแล้วไปด้วยกันเลย